“Ετοιμαστείτε να πάμε για μια βουτιά!”
Ακουγόταν η φωνή του πατέρα μου από την κουζίνα, τα ζεστά μεσημέρια του Αυγούστου, κάπου πίσω στην δεκαετία του ‘90. Ήταν η στιγμή μετά το μεσημεριανό γεύμα και πριν την επιστροφή του στην δουλειά, που μας έβαζε πάνω στην μηχανή (ένα Suzuki GSX 750) και μας πήγαινε μέχρι τα Λέπεδα “για μια βουτιά” όπως έλεγε, θέλοντας να τονίσει ότι θα είναι σύντομη η απόδραση μας.
Αμέσως ετοιμαζόμασταν, παίρναμε τα συμπράγκαλα μας , μην φανταστείτε πολλά , μια πετσέτα και την μάσκα μας και ανεβαίναμε στην σέλλα ανυπομονώντας να αντικρίσουμε το γνώριμο τοπίο: τον βράχο των Λεπέδων, με την χρυσή άμμο, τα κρυστάλλινα νερά, την “λιμνούλα”, τα γραφικά σπίτια -χτισμένα κυριολεκτικά πάνω στην άμμο- και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται κρυμμένη ανάμεσα στους φοίνικες, στην άκρη της παραλίας.
Βουτιές απ’ τον μεγάλο βράχο, αναζήτηση για καβούρια, παιχνίδι στην άμμο, αυτοσχέδιοι αγώνες κολύμβησης μέχρι την εξέδρα και “εξερεύνηση” του βυθού! Η ώρα κυλούσε σύντομα μέχρι να ακουστεί το γνωστό “ελάτε έξω τώρα να στεγνώσετε!” για να δηλώσει ότι ήρθε η στιγμή να αρχίσουμε τις προετοιμασίες για την επιστροφή, η οποία πάντα έκρυβε ένα μικρό παράπονο και μια διεκδίκηση λίγων παραπάνω στιγμών στο παραδεισένιο περιβάλλον. Κάπως όμως τα κατάφερνε και με ένα παγωτό Floreal αγορασμένο απ’ την καντίνα, μας έπειθε να σταθούμε για λίγο έξω απ’ το νερό, κάτω από τις κουκουναριές, με τον γνωστό διαπεραστικό ήχο των τζιτζικιών.
Έτσι είναι ακόμη μέχρι και σήμερα τα Λέπεδα, σχεδόν ανέγγιχτα στον χρόνο, με μία cult αισθητική που σε ‘μάς τους ντόπιους πάντα θα ξυπνά μνήμες από περασμένες δεκαετίες.
Παραμένει ιδανικός προορισμός για οικογένειες με μικρά παιδιά ή όσους επιθυμούν μια σύντομη απόδραση από την ζέστη, μόνο λίγα λεπτά μακριά από το κέντρο του Ληξουρίου. Πολύ συχνά διοργανώνονται τουρνουά Beach Volley, στα οποία συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι αθλητές, και Beach Party με γνωστούς DJ του νησιού.
Η παραλία είναι πλήρως οργανωμένη και έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό τα τελευταία χρόνια ώστε να εξασφαλίζει αυτόνομη, ασφαλή και αξιοπρεπή πρόσβαση σε υπερήλικες, τραυματίες και άτομα με ειδικές ανάγκες μέσω της ειδικής ράμπας που φιλοξενεί από το 2019.
Η καντίνα υπάρχει ακόμη και μάλιστα ο ιδιοκτήτης της φροντίζει για την σωστή οργάνωση της παραλίας ενώ πλέον στο μενού έχουν προστεθεί εκλεκτοί μεζέδες , σαλάτες και θαλασσινά, συνοδευόμενα από το καλύτερης ποιότητας κρασί, ούζο και τσίπουρο που θα δοκιμάσετε ποτέ καθισμένοι σε σε μια καρέκλα σκηνοθέτη, στην σκιά μιας ψάθινης ομπρέλας, φορώντας το μαγιό σας και με τα πόδια σας γυμνά να ακουμπούν στην δροσερή άμμο!